مصائب شام غریبان سیدالشهدا علیه‌السلام
اولـیـن شـام جـدائـی‌سـت خـدا می‌دانـد داغ هـا نـا متـنـهاهـی‌ست خـدا می‌دانـد کـس نـدانـد بجـز از حـیّ تعـالی آنشب حال هـاشان چه حـالی‌ست خـدا می‌داند واژه بی معنی و مفهوم در این داغ عظیم کس نداند که چه داغی‌ست خدا می‌داند یک طرف کعب نی و تشنگی و زخم گران یک طرف داغ جـدایی‌ست خدا می‌داند یک طرف خیمه نیم سوخته شد مأواشان پیش روشان قتلگاهی‌ست ... خدا می‌داند گرچه از داغ همه پاره جگـر، پژمرده حالشـان حـال خـدایی‌ست خـدا می‌داند مـادری نـغـمۀ لالایی دلـبـنـدش داشـت جای شیرخوار چه خالی‌ست خدا می‌داند جـگـر اهل سـما پاره شد از این نغـمه وای من این چه نوایی‌ست خدا می‌داند بـاز مشغـول نـوازش شـده و می‌بـوسد روی طـفلی که خـیالی‌ست خدا می‌داند نیست گهواره ولی روی دو دستش خواباند شیـر خـواری که الهی‌ست خدا می‌داند لب فـرو بند چه دانی چه گـذشته سائل عرش در آه و فغانی‌ست ... خدا می‌داند |